Difuntos

-Outra vez roubaronme o centro de flores
-Bueno muller, qué mais da
-Igual non me da, teño a lápida desnuda, sen nada...
-A saber cuando te traen otro ramo, con lo poco que vienen por aquí
-Abuela no empiece, vienen cuando pueden...bastante tienen ya con lo que tienen

Houbo un silencio, quizais cada cal pensou nos seus, no peso que a súa morte deixou nos que máis querían, nas bágoas externas e internas que lles choraran, e lles seguiran chorando ata que a morte tamén os arranque do mundo coñecido...e así coma sempre foi, e coma sempre será. Os vivos preocupanse dos mortos e os mortos dos vivos

-Mañá é día de difuntos, vai vir moita xente
-Non, mañá é día de todolos santos, o día de difuntos é o día dous
-Da igual mañá é cando vai vir a xente porque é o festivo
-Se pone todo tan bonito ese día...
-Psss a miña siesta eche sagrada, tanto de vivo coma da morto, así que por min que non molesten
-Manda carallo!! non te chega o descanso eterno, que ainda tes que botar unha siesta...para descansar de qué?
-De todo o que traballei en vida, mira tí
-Se se deixaran de tantas flores e me trouxeran un ramillete de Winston, ben que llo agradecería
-Un libro, para ler nas horas mortas
-A min que me traian unha pota de caldo e unha cunca de viño
-Una fiestecilla, rachí como en los 80... “me asomo a la ventana veo la chica de ayer”...
-Y una copita de anís y una televisión para ver a María Teresa
-Bueno así coa mesma vemos o partido
-Eu casi prefiro a radio
-Veña non nos poñamos exquisitos

Outro incomodo silencio no que quizais cada cal pensou no que máis botaba de menos da vida terrenal, naqueles praceres que os seus sentidos levaban ó seu cerebro e lles recorrían o corpo enteiro cando gozaban del

-A alma está sobrevalorada
-Dende logo
-Claramente
-Bueno cuando llegue el día del juicio final, ya veremos qué almas se salvan
-Pero mira qué sodes empecinados os católicos, arre demo, que ainda despois de mortos creades que vai vir Xesús a salvarnos, ti ves algún que se chame Xesús por aquí? Ou a un Pedro que leve chaves?
-A mi la fe no me abandonará nunca
-Pois tes o corpo bonito ti, para a resurrección da carne, se só tes osos
-Ahí levas razón, tanta dieta en vida para agora suspirar por ter un pouco de carne
-Qué materialistas sois, la fe va más allá de todas esas anécdotas que contais
-Si, si, e tanto qué vai máis alá, vai tan alá, que naces, pasache a vida por diante, morres, e cando pensas que vai vir un anxeliño a explicarte de que vai todo esto, atopaste coa NADA...tanto ten SER coma NON-SER, este mundo non hai quen o entenda, nen vivos nen mortos