Caricias

Tocar, acariciar, manosear, palpar, manipular…non hai mellor cousa para o estrés que un bo masaxe. Incluso unhas simples caricias poden arranxar o teu día.
¿Por qué non tocarnos máis?
Todo é un tema cultural, hai sociedades que permiten mais a proximidade e outras menos, pero en xeral vexo unha clara tendencia ó distanciamento corporal.
Hai xente que fuxe do contacto físico, unha maneira de illamento brutal. Se non tocas nin te tocan, renuncias a sentir, renuncias a milleiros de terminacións nerviosas que activan directamente o teu cerebro. De ningunha maneira estou agora a falar de sexo, que tamén ten os seus beneficios por suposto, tratamos aquí doutro tipo de caricias, non apaixonadas, mais ben calmadas, un longo abrazo, un masaxe capilar, uns frotamentos nas costas, “cosquillitas” na barriga, quecer as mans doutro, tocarlle onde lle doe…
O tacto axuda a concienciarse da realidade das cousas, a non vivir eternamente neste corpo-caparazón no que a mente tenta xogar individualmente. Sei de xente que lle saíu pel de lagarto e a súa temperatura baixou a niveles case mortais por mor da súa teima a non ser acariciados.
Existe un xogo dramático interesante neste aspecto, un grupo de xente nun espazo reducido e cos ollos pechados, cada un ten que apalpar ós outros segundo os vai encontrando, tocalos, acaricialos, recoñecelos a través do tacto. As veces xúntanse tres ou catro persoas investigándose a vez, é unha sensación diferente e moi agradable.