Tráfico

O sangue fluia cada vez máis rápido, empezaba a notar como se facía efervescente e pretendía rebosar do seu continente, meu corpo. Pero eu non podía moverme, paralizada no meu asento trataba de respirar profundamente e calmar así os meus efluvios corporais que loitaban por moverse, por sacarme dese estado de quietude obligatoria. Comezou de novo a estridente sinfonía de claxons que conseguiu acelerar o meu corazón.

Embrague, primeira, acelerador, freno, embrague, punto morto

Movin o coche cincuenta centimetros e volteino a parar moi cerca da parte traseira do de diante. O meu fuciño casi tocaba o seu cu, podía ver os ollos do home que conducía polo seu espello retrovisor, estaban abstraidos nalgún pensamento moi profundo, ou ben a punto de se quedar dormidos. Os meus ollos non paraban de moverse, afortunados eles, que non se veian encaixonados nese pequeno cubículo que é o asento dun coche. Suspirei profundamente, e falei en alto “ Por qué, por qué escollín esta ronda” golpeei o volante ata facerme algo de dano, pero xa non había volta atrás. Dabanme ganas de adiantar a todos polo carril de sentido contrario, “quero ser kamikazeeeee!!!” cantaba para min a miña mente “Quero chocar contra o de dianteeee!!!, darlle ben forteeee!!!, golpealos a todoooos!!!, ata que consiga movermeee!!!”

Embrague, primeira, acelerador, freno, embrague, punto morto

Cincuenta centímetros máis cerca do meu destino.