lunes, 2 de febrero de 2009

TEMPUS


Xa pasou un mes dende que deu comezo o novo ano, e pasou unha semana dende que eu teño un ano máis. ¿A quen se lle ocurriu medir o tempo?
Seguramente cando comezou a agricultura foi cando nos vimos necesitados de medir o paso das lúas e a chegada de determinadas estrelas, pero é agora cando a medida do tempo comeza a rexer as nosas vidas en vez de ser un instrumento de axuda. Os días, os meses e os anos tiranizan os nosos actos dictando qué podemos e qué non podemos facer segundo o calendario esté nunha páxina ou outra.
O día 31 de decembro vémonos obrigados a cumprir un montón de rituais que alguén inventou, non teño moi claro en que ano se produciu ese excedente de uvas que instaurou a tradición, cando menos estrana, de comer unha uva con cada badalada do reloxo da porta do sol. Roupa interior vermella, ouro na copa, vestirse de gala, poñerse lazos de cores na boneca…
Tamén é gracioso, sobre todo agora con tanto cambio climático, cando a principios de Outubro aquí en Galiza fai un sol de carallo, e moita mellor temperatura que en Xullo e encóntraste con xente que non vai a praia, “Porque a min nestas datas xa non me presta” en fin…
Agora chega o Entroido, por fin comeremos filloas e orellas, porque claro, o resto do ano non se pode, menos mal que non pasa o mesmo cos bocatas de nocilla, mira que se alguén se lle da por instaurar a tradición de que só se pode comer bocatas de nocilla o primeiro venres de cada mes!!
Agora teño 31 anos e comezo a descubrir que xusto os 30 foron o último ano da miña xuventude, xa ves ti, dun día para outro hai un montón de subvencións, concursos, cursos e descontos os que xa non me podo presentar, haberá que esperar a xubilación para voltar a ter beneficios sociais.

1 comentario:

Unknown dijo...

Una buena peli, la vi hace unos meses, pero la verdad que esta muy bien...

Sobre todo original para lo que se ve ultimamente...

Un saludin...